O bo gran ao celeiro.
O espertar de cada día:
Os interrogantes que afectan á nosa vida cotiá, na maioría das veces, son entendidos, pero non resoltos, senón é a través do tempo, observando ecalculando os resultados.
Fracaso do poder. O seu reparación:
Nalgúns casos cando profundamos neles a pel pónsenos de galiña: ¿Como podemos entender os abusos, por exemplo, dun dictador e outros que sen aparentalo, abusan da súa posición social, económica, inflixíndo as normas legais, paraproducir tanto dor a pobos enteiros, con fame, inxustizas, desesperación?
¿Como facer esa necesaria liberación? As guerras, e hai moitos tipos delas, só
destrúen cimentaciones que outros conseguiron facer para o ben. Reparar estes
feitos de destrozos requiren ás veces paso de xeracións para paliar as súas
consecuencias.
Restablecer as pontes:
¿ Que achega nos corresponde a toda a humanidade para resolver esas diferenzasentre países, culturas, raciais ou relixións? Creo que empezaremos a estar deacordo cando de verdade poñamos en practica eses espazos de unión pararesolver as diferenzas, na tolerancia do verdadeiro respecto.
Repoñer o celeiro:
Ese sería o noso granito de achega ante esa sociedade doente, adormentada e
sometida, por esas mentes e mans poderosas, que impiden que o celeiro do ben
chegue a encherse.
Non cruzarnos de brazos:
A todas as mulleres e homes correspóndenos manter as nosas conviccións de ben
e salvagardar os valores para unha sociedade sen tanta manipulación.
O valor do outro:
Aos que fan tanto dano á sociedade dicirlles que no campo da dignidade baseadana lei dun DNA nas súas vidas e a dos seus familiares, non son distintas aoDNA dos demais, é dicir; trata aos demais como che gustaría que che tratasen ati: e non trates aos demais como non che gustaría que che tratasen a ti e aosteus.
Con estes valores fundamentais poderemos construír unha humanidade
omnímoda, solidaria, fraterna, democrática, libre e máis Paz.
E.A.A.