O bo gran ao celeiro.

 

 

O espertar de cada día:

Os interrogantes que afectan á nosa vida cotiá, na maioría das veces, son entendidos, pero non resoltos, senón é a través do tempo, observando ecalculando os resultados.

 

Fracaso do poder. O seu reparación:

Nalgúns casos cando profundamos neles a pel pónsenos de galiña: ¿Como podemos entender os abusos, por exemplo, dun dictador e outros que sen aparentalo, abusan da súa posición social, económica, inflixíndo as normas legais, paraproducir tanto dor a pobos enteiros, con fame, inxustizas, desesperación?

¿Como facer esa necesaria liberación? As guerras, e hai moitos tipos delas, só
destrúen cimentaciones que outros conseguiron facer para o ben. Reparar estes
feitos de destrozos requiren ás veces paso de xeracións para paliar as súas
consecuencias.

 

Restablecer as pontes:

¿ Que achega nos corresponde a toda a humanidade para resolver esas diferenzasentre países, culturas, raciais ou relixións? Creo que empezaremos a estar deacordo cando de verdade poñamos en practica eses espazos de unión pararesolver as diferenzas, na tolerancia do verdadeiro respecto.

 

Repoñer o celeiro:

Ese sería o noso granito de achega ante esa sociedade doente, adormentada e
sometida, por esas mentes e mans poderosas, que impiden que o celeiro do ben
chegue a encherse.

 

Non cruzarnos de brazos:

A todas as mulleres e homes correspóndenos manter as nosas conviccións de ben
e salvagardar os valores para unha sociedade sen tanta manipulación.

 

O valor do outro:

Aos que fan tanto dano á sociedade dicirlles que no campo da dignidade baseadana lei dun DNA nas súas vidas e a dos seus familiares, non son distintas aoDNA dos demais, é dicir; trata aos demais como che gustaría que che tratasen ati: e non trates aos demais como non che gustaría que che tratasen a ti e aosteus.

Con estes valores fundamentais poderemos construír unha humanidade

omnímoda, solidaria, fraterna, democrática, libre e máis Paz.

 

 

E.A.A.