Conferencia do Dr. LUÍS ROJAS MARCOS

O Optimismo fronte a  Soidade e a Depresión

“Por cada nacimiento hay una muerte. Y me temo que esta correlación no cambiará
mientras  la selección natural siga eligiendo genes que prefieren una existencia intensa y prolífica a una existencia interminable.

 Nunca hemos vivido tanto, tan saludablemente  y democráticamente como ahora.

Hoy sabemos que para desarrollar al máximo las posibilidades  de vivir sanos y contentos, no sólo hay que ganarle la batalla a las enfermedades, también hay que robustecer
el sistema inmunológico psicológico encargado de protegernos”

Ponente: Dr. Rojas Marcos Profesor de Psiquiatría na  Universidade de Nueva York, e membro da Academia de Mediciña de Nueva York e da Asociación Americana de Saúde  Púbrica.

 Día: 19 de decembro de 2008

Lugar: Palexco Coruña, c/ Muelle de Transatlánticos s/n  A Coruña

Hora
saída: 9:00   realizaremos unha visita cultural pola mañá

Comida

Conferencia: de 16.45 h / 18.45

Como sempre o remate da conferencia ofrecerase un café/merenda para todos os asistentes.

 Regreso unha vez rematodo o acto sobre as 19,30 h.

Inscripcións en administración do  1 ao 16 de decembro prezo  (comida)
10 €

 

 

O OPTIMISMO FRONTE Á SOIDADE E A DEPRESIÓN

Luís Rojas  Marcos, psiquiatra e profesor da Universidade de Nova York

INTRODUCIÓN

Por cada nacemento hai unha morte. E témome que esta correlación non cambiará mentres a selección natural siga elixindo xenes que prefiren unha existencia intensa e prolífica a unha existencia interminable.

Nunca vivimos tanto, tan  aludablemente e democraticamente como agora.

Nos países de occidente, o 80% da poboación maior de 70 anos leva unha vida activa e autosuficiente. O progreso do medicamento da calidade de vida acelerouse recentemente e no mundo da mente ocorreu algo parecido. Hoxe sabemos que para desenvolver ao máximo as posibilidades de vivir sans e contentos, non só hai que gañarlle a batalla ás enfermidades, tamén hai que  robustecer o sistema  inmunológico psicolóxico encargado de protexernos. A Psicoloxía Positiva estuda as experiencias e trazos do carácter que axudan ás persoas a sentirse razoablemente ditosas. Imos tratar o optimismo como antídoto a dous velenos da felicidade: a soidade e a depresión.

SOIDADE E DEPRESIÓN

Non é o mesmo estar só que sentirse só. Hai persoas a quen a soidade axúdalles, con todo cando nos sentimos sos sentímonos desamparados, ou desprotexidos, ou abandonados, ou rexeitados. A total incomunicación forzada causa *desorientación e conmociona, de feito é considerada como unha das torturas máis crueis. O sentimento de soidade con frecuencia vai unido á tristeza e se se prolonga pode conducir ao decaimento, á culpabilidade, á perda de autoestima e á desesperación. Para a maioría de homes e mulleres, as situacións para buscar e atopar a dita son as que se conseguen a través das relacións afectivas con outras persoas. A convivencia en calquera contexto duplica a nosa dose de alegría e elimina a metade da tristeza. A medida que nos facemos maiores, o temor á soidade e á súa frecuente compañeira, a depresión, convértense nunha fonte principal de angustia.

OPTIMISMO

Valoración retrospectiva que facemos das experiencias do onte:

1. A memoria autobiográfica é selectiva e subxectiva: permite manter moi vivas e reais unhas experiencias, distorsionar inconscientemente outras para adaptalas ao argumento que máis nos convén, ou esquecer sucesos para preservar a nosa harmonía mental.
Distanciarse dun onte penoso facilita o restablecemento da paz interior, e anima a “pasar páxina” e abrirse de novo ao mundo. As persoas maiores optimistas caracterízanse por repasar con benevolencia o onte; por aceptar sen resentimento a *inalterabilidad da vida xa vivida, e por reconciliarse pacíficamente cos conflitos que non puideron resolver, cos erros que non rectificaron e coas oportunidades perdidas.

2. O noso estilo explicativo reflexa o noso talante optimista ou pesimista, de acordo con tres valoracións:
? a permanencia ou duración que damos ao impacto dos sucesos que nos afectan
? a penetrabilidade ou extensión que lle asignamos aos efectos destes eventos sobre nós
? a personalización ou o grao de responsabilidade persoal que facemos recaer sobre nós polo ocorrido.

3. Sobre o sentido de futuro, os optimistas son persoas que esperan que lles vaian ben as cousas e  predispoñense a iso. Os pesimistas son persoas que esperan que lles vaian mal e, igualmente,  predispoñense  a iso..

OUTROS CARÁCTERES DO OPTIMISMO

Agradecemento As persoas optimistas tenden a describirse como máis agradecidas que as pesimistas.

Perdoar Adoita acompañar ao optimismo con maior frecuencia que ao pesimismo a capacidade de perdoar.

*Extroversión O optimismo adoita ir da man da extroversión. Isto é unha sorte.

Superar a identidade de vítima A actitude optimista co tempo estimula ás vítimas das calamidades máis funestas a soltar amarras.

Estancamento no onte doloroso O problema de quen permanecen estancados no onte doloroso da súa autobiografía é que viven prisioneiros do medo ou do rancor.
Non é un simple trazo temperamental O optimismo é un conglomerado de elementos que forman a nosa personalidade e configuran a nosa forma de vernos a nós mesmos e de valorar os sucesos que vivimos.

EXERCER O OPTIMISMO

Os sentimentos desempeñan un papel fundamental na forma de pensar e de interpretar, existe unha coherencia entre o que sentimos e o que pensamos.

Un estado de ánimo positivo estimula recordos pracenteiros e bloquea memorias desagradables. Unha boa fórmula é adoptar unha dieta regular de pequenas actividades refrescantes.

Para manter un espírito vital é importante vivir inmersos na laboriosidade: os efectos positivos da actividade física e mental; axudar aos demais aínda que non sexa máis dunha hora á semana (axudar aos demais é tamén axudarse a si mesmo); as actividades espirituais como fonte de emocións positivas.

Para fomentar ou protexer o noso optimismo é moi eficaz diversificar as nosas mentes de satisfacción e compartimentalas (o mesmo que os investidores reparten o seu capital en diversos negocios). Para estimular o talante optimista debe adoptarse un estilo de pensar positivo e afastarse de tres supostos pesimistas:

–  que os mortais somos seres malévolos por natureza.
– que a humanidade nunca viviu en tan pésimas condicións e o futuro albíscase aínda peor
–  que a humanidade é irremediablemente desdichada

Grazas á capacidade humana de razoar, de aprender e de cambiar, as persoas que llo propón teñen a posibilidade de aumentar a súa predisposición natural ao optimismo, sen perder a aptitude para distinguir entre fantasía e realidade.

”O firmamento non é menos azul porque as nubes ocúltennolo ou os cegos non o vexan.” (Antigo proverbio danés)