Unha de Nadal: “Papa Noel, pero …. non do todo”

Hai poucos días na entrada do Corte Inglés, atopámonos  o meu marido (que ese día ía vestido cun chuvasqueiro vermello) e eu, cunha amiga acompañada dos seus netos, un de tres anos e outro un pouco maior. Tardarei algún tempo en esquecer a cara do máis pequeno, era unha mestura de asombro, admiración  e timidez, non daba crédito…, non quitaba os ollos do rostro do meu marido, de súpeto démonos conta do por que: cría que a súa avoa estaba a falar co mesmísimo Papa Noel.

O meu marido púxose axiña  no seu papel e aclaroulle ao neno que non era Papa Noel senón o seu amigo que vivía e traballaba con el no “emporio”  dos xoguetes, iso de ser parecidos e amigos é tanto como dicir que  todos os habitantes de Laponia  son fortes, recheiños, teñen barba e pelo branco, e ademais van vestidos de vermello. Seguiu dicíndolle a Pepe, que así se chama o neno,  que podía aproveitar para pedirlle algo si desexábao, que llo faría chegar ao auténtico Noel, o neno seguía mirando timidamente e ao fin dixo: si que es Papa Noel ….. Pero non do todo.

O meu marido non podes ir de vermello no Nadal, algúns xa vos imaxinades por que e iso que procura pasar inadvertido a base de darlle cartos  a os barbeiros mantendo a súa barba na mínima expresión.

O tema xa vén de lonxe,   en múltiples  ocasións non lle quedou máis remedio que asumir a súa oculta identidade, hai pouco unha nai latina  preguntaba ao seu fillo:

–                     Quén é este señor?

Ao que o anxiño cunha cara de satisfacción  contestaba: San Nicolás!!!!

El que non quere usurpar a identidade volveu a dicir que era o seu amigo, acto seguido o neno entregoulle un debuxo ( era a súa carta para San Nicolás) co convencemento de que xa non necesitaba botala ao correo.

O meu marido traballa con adolescentes, estes están xa máis “espabilados” e durante este mes xorden   as típicas bromas:

–          Profe déixoche a lista?

–          Que lista?

–          Que lista vai ser ….a dos agasallos

–          Profe déixoche a carta?

–          Que carta?

–          A dos agasallos!!

Admite encantado as bromas e alcumes propios do seu parecido…… Ou  case sempre porque ate Papa Noel ten dereito a vacacións…… Cóntovos:

Unha tarde de verán e vestido coa típica vestimenta  de“turistero” que non  presaxiaba que estivese de servicio achégasenos unha nai correndo co seu neno:

–          Verdade que é Ud. Papá Noel?

Mentres nos  chiscaba un ollo e   nos dicía polo baixiño: é que se parece vostede tanto a El

–          Si, pero estou de incógnito, aínda así vouche a dicir unha cousa: este ano podes pedir moitas cousas porque chas vou a traer todas.

O neno foise encantado correndo pola praia, a nai non sei si quedaría moi contenta co compromiso adquirido por Papá Noel a conta do seu peto.

Seguimos paseando e dígolle  que non foi moi honrado comprometer á nai diante do neno ao que o contéstame:

–          Peor fose dicirlle que si eu me parezo a Papa Noel o seu marido parecese  aos remos do meu trineo

E é que mesmo “Papá Noel” ten un mal día e desde logo as vacacións son sacras en todos os convenios, no do  Nadal tamén.

http://www.100pies.net/Gifs/Navidad/Papa-Noel/noel-15.gif (imagen movil)